بررسی عوامل خارجی موثر بر روند صادرات فرش قاجار

جامعه ایرانی در دوران مختلف تاریخی، مسیری پر فراز و نشیب را طی کرده که دوران قاجار را می توان به عنوان دوره نوآوری و شروع تحولات جدید در هنر و به ویژه صنعت قالی بافی ایران به شمار آورد. از اواسط دوران قاجار در هنر فرش از نظر مدیریتی، عوامل حمایتی و نظارتی، ابعاد و اندازه، طرح و نقش تغییرات عمده ای به وجود آمد. چنانچه در پایان سده سیزدهم ه.ق/ هجدهم م. به دلیل افزایش ناگهانی تقاضای اروپا و آمریکا برای قالی های ایرانی احیای این صنعت در مناطق مختلفی که به تولید فرش دستباف می پرداختند، دیده می شود. این امر موجب تولید انبوه و به دنبال آن توجه دولتمندان به توانمندی های اقتصادی فرش شد. در دهه آخر سده سیزدهم ه.ق فرش ایران به مرحله نوینی پاگذاشت که اهمیت آن در تجارت و درآمد ارزی کشور نسبت چند دهه قبل از خود انکارناپذیر است. پژوهش حاضر از نظر هدف، پژوهشی بنیادی و از نظر چیستی پژوهشی کیفی است. جامعه آماری و روش گردآوری یافته ها در این تحقیق به صورت مطالعات اسنادی، منابع کتابخانه ای می باشد که به صورت تحلیلی– توصیفی انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد برخی از عوامل خارجی همچون اهدا فرش به بزرگان دیگر کشورها، شرکت در نمایشگاه های بین المللی، سفرنامه ها و سیاحان خرجی و شرکت های چندملیتی در توسعه و رونق فرش دوران قاجار موثر بوده اند و تولید قالی ایران که در نیمه اول قرن نوزدهم میلادی مقارن با دوران قاجار بیشتر برای تامین نیازهای داخل کشور و به میزان محدود صورت می گرفت، به مرور به یک محصول صادراتی تبدیل شده است.

کلیدواژه ها:

قاجار ، صادرات ، فرش ، تحولات خارجی