تجزیه پایداری برخی از ژنوتیپهای نخود زراعی (Cicer arietinum) با روش GGE بای پلات

به منظور بررسی عملکرد دانه ۱۰۸ ژنوتیپ نخود زراعی، پژوهشی در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در دو تکرار انجام شد. آزمایشات مزرعه ای در دو منطقه کرمانشاه و مراغه در سه سال زراعی و در شرایط دیم ارزیابی شدند. تجزیه واریانس داده ها، اثر معنیدار محیط، ژنوتیپ و برهمکنش ژنوتیپ در محیط بهترتیب ۵۳/۳۵ ، ۱/۹۵۷و ۲/۰۱۶ از تنوع کل عملکرد دانه را نشان داد. دو مولفه اصلی اول و دوم به ترتیب ۵۵ و ۲۱/۲۷ درصد از تغییرات کل عملکرد دانه را توجیه کردند. بر اساس بای پلات GGE، ژنوتیپهای ۱، ۲۶، ۶۰ و ۱۰۱ بهعنوان ژنوتیپ ایدهآل انتخاب و همچنین ژنوتیپهای شماره ۳۲، ۶۹، ۷۶، ۸۹ ، ۹۰، ۹۴، ۹۸ و ۱۰۸ در مقایسه با سایر ژنوتیپها بهعنوان ژنوتیپهای مطلوب و محیط چهارم (سال سوم-کرمانشاه) نیز بهعنوان محیط ایدهآل درنظر گرفته شدند. همچنین محیط شماره ۱ (سال اول-مراغه) بهعنوان ناپایدارترین محیط و محیط چهارم با کمترین مقدار IPCA۱، پایدارترین محیط شناخته شدند.

کلیدواژه ها:

تجزیه پایداری ، GGE بایپلات ، اثر متقابل ، حبوبات