معلولیت ؛ تهدید یا فرصت ؛ از دیدگاه قرآن کریم

زمینه و هدف : از عهد باستان دو دیدگاه درباره معلولان و بیماران وجود داشته است اول اینکه آن ها سربار جامعه بوده و غیر سودمند هستند و سبب شیوع انسان های ناقص می شوند. دیدگاه دوم طرفدار حیات و شادابی معلولان و بیماران بود. قرآن سرلوحه و منشور این دیدگاه است که طرفدار اصلاح و رساندن آنها به حد مطلوب زندگی است. سوره عبس از مصادیق این امر است که طرح نامه ای برای رشد و پیشرفت جامعه معلولان بوده و هدف آن کرامت و تعالی روحی، معنوی و جسمی معلولان و بیماران است. بنابراین در این مقاله به دنبال بررسی تهدید ها و فرصت های معلولیت از دیدگاه قران کریم هستیم.روش شناسی : مطالعه مروری حاضر با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی MaghIran ، SID و Google scholar و با تکیه بر منابع کتاب خانه ای با کلید واژه های مربوطه در بازه زمانی ۲۰۱۰ - ۲۰۲۲ انجام شد. مقالات غیر مرتبط با هدف مقاله، از مطالعه خارج شدند و در نهایت ۵ مقاله به مطالعه وارد شدند.یافته ها : بر اساس آمارها، حدود ۱۰درصد افراد جامعه را معلولان تشکیل می دهند. انبیا و اسلام همواره منادی احترام و تکریم معلولان و بیماران بوده اند. مجموع روایات و احادیث بیانگر وظیفه جامعه و حاکمیت نسبت به شخص معلول و افراد بیمار است که در این صورت تحمل نقص بر شخص آسان تر شده و زمینه زندگی عادی او همچون سایر افراد جامعه میسر میگردد. مصداق این سخن ، بلال موذنی نابینا در زمان پیامبر اکرم ص میباشد.نتیجه گیری : قران وجود نواقص در زندگی انسان را امتحان خود می داند که نباید مانع سلوک معنوی و سیر به کمال شود فلذا قرآن صابرین را بشارت به پاداش الهی داده است برخورد نامناسب با کسی که نقص عضو دارد را نهی کرده است. به جهت اینکه معلولان بتوانند فعالیت های اجتماعی خود را به آسانی انجام دهند، توجه به آنها در بسیاری از امور ارجح است.