پالرمو و قاچاق زنان و کودکان

جنایات سازمان یافته فراملی از مهم ترین معضلات قرن بیست و یکم محسوب می شوند ، این جنایات توسط گروه های جنایی که دارای سه عضو یا بیشتر ،سلسله مراتب ،وحدت فرماندهی ،نظم شدید و اهداف مالی و مادی هستند ارتکاب می یابند. ارتکاب این جنایات آثار سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی زیانباری ،هم در سطح ملی و هم در سطح بین المللی به بار می آورند و حتی موجودیت دولتها و ملتها را تهدید می کنند. جامعه بین المللی و در راس آن سازمان ملل متحد در اواخر قرن بیستم فکر تدوین یک سند بین المللی لازم الاجرا به منظور ایجاد هماهنگی و همکاری برای مبارزه با این جنایات میان دولتها را مطرح نمود که این سند همان لایحه پالرمو است که شامل ۴۱ ماده می باشد که در ماده به بحث حقوق زنان و کودکان پرداخته. در کنوانسیون پالرمو برای نیل به پیشگیری از قاچاق زنان و کودکان تکالیف داخلی و ملی توصیه شده است در این مقاله به تاریخچه ، لزوم ، اسناد و مفاد لایحه پالرمو و نتیجه آن در ایران می پردازیم .

کلیدواژه ها:

جرایم سازمان یافته ، قاچاق انسان ، قاچاق زنان و کودکان