راهبردهای نظام کیفری در جهت مقابله با تهدید های امنیتی و بیوتروریسم

زمینه و هدف: اهمیت تهدیدهای امنیتی و آثار گسترده آن باعث افزایش توجه بین المللی در مقابله با این پدیده شده است . دولت ها موظفند با عنایت به گستره تهدیدات بیولوژیک ، نسبت به وضع قوانین کارامد و مناسب داخلی اقدامات لازم را بعمل آورند همچنین با عضویت در معاهدات بین المللی می توانند از سازوکارهای در آن از جمله مورد اثبات بکارگیری توسط هر کشور و ارجاع موضوع به شورای امنیت سازمان ملل متحد در پروتکل سال ۱۹۲۵ژنو، بهرمند گردند. در اسناد بین المللی تمهیداتی جهت مبارزه با تهدیدات بیولوژیک به عنوان مصداقی از جرائم تروریستی در پروتکل ۱۹۲۵ ژنو، کنوانسیون منع سلاحهای بیولوژیک ۱۹۷۲و قطعنامه ۱۵۴۰ شورای امنیت اندیشیده شده است .روش شناسی : پژوهش حاضر بر اساس روش توصیفی - تحلیلی و بر پایه اسناد و منبع کتابخانه ای نگاشته شده است و در این راستا، با مطالعه اسناد بین المللی ، با هدف کاربردی ، اطلاعات به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است .نتایج و یافته ها: در نخستین اقدام لازم است تا جرم پخش مواد سمی و میکروبی در قوانین ایران جرمانگاری گردد تا بتوان محدودیت هایی که در خصوص آن وجود دارد، از بین برود. همچنین این نیاز احساس می شود که هماهنگی بهتر و بیشتری میان مقررات و قوانین داخلی با اسناد بین المللی اتخاذ شود. بهتر آن خواهد بود تا معاونت در این جرم نیز به صورت کاملا مستقل پیش بینی شود چون احساس می شود که این جرم شباهتی به جرائم دیگر ندارد. در اسناد بین المللی نیز هرگونه مساعدت برای تهیه موضوع این تحقیق ممنوع اعلام شده است . همچنین به نظر می رسد باید این جرم را مطلق فرض کنند، برای پخش آن نیز مجازات تعیین شود و حبس های سنگینی را برای اقدام به این عمل در نظر گیرند.

کلیدواژه ها:

اعمال تروریستی ، تهدیدات امنیتی ، حقوق داخلی ، حقوق بین المللی ، نظام کیفری