بررسی مفهوم و فرآیند شناخت اجتماعی در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی یک اختلال روانی مزمن و ناتوان‎کننده است که شیوع مادام العمر آن حدود ۱ درصد است و براساس مطالعات انجام شده خطر بیماری به صورت نسبتا مساوی در سراسر جهان توزیع شده است. مبتلایان به بیماری اسکیزوفرنی دارای اختلالاتی در شناخت اجتماعی هستند. اختلالات شناختی به‎عنوان ویژگی اصلی اسکیزوفرنی به شدت با نتایج عملکردی ضعیف مرتبط است. حدود ۸۰ درصد از بیماران اسکیزوفرنی با انواع کمبود های عصب شناختی و شناخت اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند. هسته اصلی این نقایص شناختی ممکن است ریشه در تغییرات واسطه عصبی رشدی در انعطاف پذیری مغز داشته باشد. این نقایص شناختی قبل از شروع درمان ضدروان پریشی وجود دارند و به وسیله علائم روان پریشی ایجاد نمی شوند. بسیاری از این نقایص شناختی در اسکیزوفرنی با بروز مشکلاتی در فعالیت های اجتماعی، یافتن احساسات، احساس نزدیکی با دیگران، استنتاج افکار، مهارت حل مسئله و برخورد هیجانی با دیگران نمود می‎یابد. اختلالات شناخت اجتماعی در امور ارتباطی با دیگران مداخله می‎کنند و از عناصر موثر در تعیین میزان اختلال در کارکردهای روزانه در چنین افرادی است. در این پژوهش به بررسی یافته‎های جدید در حوزه‎ی شناخت اجتماعی و عصب‎شناسی پرداخته شده است و فرآیندهای اجتماعی مختل شده در بیماری اسکیزوفرنی (یا شیزوفرنیا) مورد بررسی قرار گرفته است؛ همچنین احساس همدلی(که یک کارکرد پیچیده ی شناختی اجتماعی است) و اختلالات آن در اسکیزوفرنی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

شناخت اجتماعی ، اسکیزوفرنی ، علوم اعصاب روان شناسی ، علوم شناختی ، همدلی.