تعیین دوره بحرانی کنترل علف های هرز در پیاز رقم قرمز آذر شهر

چکیده به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علف­های هرز در پیاز خوراکی رقم قرمز آذر شهر آزمایشی در سال زراعی ۹۰-۸۹ در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا شد. فاکتور اول شامل دوره آلودگی به علف­های هرز در شش سطح صفر، ۲۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ روز پس از سبز شدن پیاز و فاکتور دوم شامل دوره فقدان علف­های هرز در شش سطح صفر، ۲۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ روز پس از سبز شدن پیاز بودند. نتایج نشان داد که بین دوره­های مختلف آلوده به علف­های هرز، برای بیوماس علف­های هرز تفاوت معنی­داری وجود دارد. با افزایش دوره آلودگی، بیوماس علف­های هرز بیشتر شد. همچنین، بیوماس علف­های هرز با افزایش دوره فقدان کاهش یافت. برای تعیین زمان آغاز و پایان دوره بحرانی کنترل علف­های هرز به ترتیب از توابع غیر خطی لجستیک و گامپرتز استفاده شد. بر اساس مدل­های گامپرتز و لجستیک و با در نظر گرفتن ۵/۲، ۵ و ۱۰ درصد افت قابل قبول، محدوده دوره بحرانی برای عملکرد سوخ پیاز خوراکی به ترتیب ۱/۲ تا ۱/۸۷، ۵/۴ تا ۹/۸۰ و ۵/۸ تا ۴/۷۳ روز پس از سبز شدن پیاز و برای بیوماس پیاز به ترتیب ۱ تا ۲/۹۷، ۲/۲ تا ۸/۹۰ و ۹/۴ تا ۸/۸۱ روز پس از سبز شدن پیاز بدست آمد. افزایش طول دوره تداخل علف­های هرز، منجر به کاهش عملکرد سوخ و بیوماس پیاز شد، در حالیکه افزایش طول دوره کنترل، منجر به افزایش آنها گردید. بنابراین جهت جلوگیری از افت عملکرد و بیوماس پیاز بیشتر از ۵/۲، ۵ و ۱۰ درصد، کنترل علف­های هرز در محدوده دوره بحرانی ضروری می­باشد.

کلیدواژه ها:

بیومس ، پیاز ، دوره بحرانی ، علف های هرز ، عملکرد سوخ