تحلیل متغییرهای اثر گذار عوامل فضایی لبه شهری بر مدیریت بحران شهرها (مورد مطالعه منطقه ۱۵ شهرداری تهران)

منطقه ۱۵ تهران به عنوان یکی از مناطق حاشیه ای شهر در زمان های گذشته با وجود دروازه های متعدد به عنوان یکی از محل های اصلی ورود مسافران به شهر تهران بوده است. بدیهی است خصلت اصلی و پیوسته رشد وشکل گیری منطقه با مو قعیت حاشیه ای و دروازه ای آن پیوند داشته است. تاجائیکه این امر درتعیین هویت وسیمای شهری منطقه نقش اصلی و قطعی پیدا کرده است. هدف این پژوهش بررسی لبه ی شهری منطقه ۱۵ کلانشهر تهران و میزان تاثیر آن بر مدیریت بحران می باشد. جامعه آماری این پژوهش ۶۰ نفر است که از این میزان ۲۰ نفر کارشناسان اداره کل حریم و مابقی صاحب نظران، خبرگان و متخصصان در پژوهش می باشند. معیارهای مورد بررسی قرار گرفته شامل عوامل کالبدی، فرهنگی، مدیریتی و اجتماعی با زیر معیارهای مشخص هستند که این زیر معیارها کدگزاری شده و سپس در نرم افزار MIC MAC به صورت ماتریس های MDI,MPDI,MII,MPII مورد تحلیل قرار گرفته است. در آخر مشخص گردید بیشترین تاثیر مستقیم و مستقیم بالقوه، تاثیرات غیر مستقیم و غیر مستقیم بالقوه، مربوط به کاربری با رتبه (۴۹۶). کمترین تاثیرات مستقیم، مستقیم بالقوه و تاثیرات غیر مستقیم و غیر مستقیم بالقوه مربوط به ساختارجنسی جمعیت محدوده با رتبه(۲۳۰) میباشد. همچنین بیشترین وابستگی مستقیم، مستقیم بالقوه و وابستگی غیر مستقیم، غیر مستقیم بالقوه درادوار تاریخی مربوط به بسترطبیعی با عدد (۴۸۶) و کمترین آن مختص به رشدجمعیت با رتبه (۲۲۰) میباشد.

کلیدواژه ها:

لبه شهری ، مدیریت بحران ، آینده پژوهی ، کلانشهر تهران ، MIC MAC