اثربخشی مشاوره گروهی شفقت به خود بر تاب آوری و افسردگی مادران دارای فرزند معلول

پژوهش حاضر باهدف، تعیین اثربخشی مشاوره گروهی شفقت به خود بر تاب آوری و افسردگی مادران دارای فرزند معلول شهر اصفهان انجام شده است. پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون و با گروه گواه بود. جامعه آماری - پژوهش حاضر تمامی مادران دارای فرزند معلول شهر اصفهان بوده است. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود، و ۳۰ نفر نمونه در دو گروه آزمایش ( ۱۵ ) و گروه گواه ( ۱۵ ) به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه افسردگی بک ( ۱۹۹۹ ) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون ( ۲۰۰۳ ) بود. دانش آموزان مادران در گروه آزمایش در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه آموزش دیدند. در این تحقیق به منظور تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، براساس آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آمار استنباطی (کوواریانس) از نرم افزار SPSS استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره افسردگی در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد ( ۰۰۱ / ۰ = P ؛ ۶۱۸ / ۰ = F ). و همچنین، نمره تاب آوری و ابعاد آن در افراد دو گروه تفاوت معناداری وجود داشت ( ۰۰۱ / ۰ = P ؛ ۷۵۸ / ۰ = F ). بنابراین نتیجه گیری می شود با آموزش مشاوره گروهی شفقت به خود می توان تاب آوری و افسردگی مادران دارای فرزند معلول را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، افسردگی ، معلولیت ، شفقت به خود