سنجش کیفیت زندگی کاری بر اساس نگرش بینابینی

پیچیدگی در سازمان ها و محیط های سازمانی و پیشرفت سریع جهانی شدن، توجه جدیدی را به توسعه و شناخت میزان رضایت افراد کارگر از مشاغل خود معطوف ساخته است. رضایت شغلی که یک مفهوم چند بعدی پیچیده است، برای دهه های زیادی یک عنوان محبوب پژوهشی بوده است. افراد علاقمند به این عنوان شامل روانشناسان، محققان مدیریت، و اخیرا اقتصاددانان بودند. متاسفانه در مطالعات موجود، رضایت شغلی با استفاده از داده های دقیقی که عدم قطعیت و ابهام اطلاعات اولیه بدست آمده را گزارش نمی کنند، مورد بررسی قرار می گیرد. در این مقاله، ما یک رویکرد منطق غیردقیق/مبهم را برای مد نظر قرار دادن ارزیابی رضایت شغلی مطرحمی کنیم که در آن همیشه امکان رسیدگی به داده های دقیق یا داده هایی با مرزهای کاملا مشخص وجود ندارد. به ویژه، ما یک رویکرد مبتنی بر قانون غیردقیق/مبهم را برای ارزیابی رضایت شغلی در یک سازمان مطرح می کنیم. با توجه به جنبه کیفی رضایت شغلی، ما از گزینه های زبانی در پرسشنامه ها استفاده کردیم. این نتایج برای ترکیب قوانین غیردقیق/مبهم به عنوان یک مدل از رابطه بین سطوح رضایت و عوامل صورت های تاثیرگذار، مورد استفاده قرار می گیرند. یک مسئله ارزیابی رضایت شغلی در دنیای واقعی، برای نشان دادن رویکرد پیشنهادی مورد استفاده قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

مبنای قانون غیر دقیق/مبهم ، استدلال بینابینی ، رضایت شغلی