کاربرد نظریه مجموعه های فازی و روش فائو در تناسبو خوشه بندی واحدهای اراضی منطقه مرند برای محصولات آفتابگردان و کلزا

افزایش جمعیت و محدودیت اراضی قابلکشت در دهههای اخیر، موجب توجه زیاد به افزایش تولید در واحد سطح وارزیابی تناسب اراضی شده است. چندین روش از جمله روشهای محدودیت (بیشینه، تعداد و شدت)، پارامتریک (استوری وریشهدوم) و روش مبتنی بر منطق فازی برای ارزیابی تناسب اراضی ارائهشده است که این روشهای کلاسیک ارزیابیتناسب اراضی، برخلاف روش فازی، قادر به بیان ماهیت پیوسته ویژگیهای خاک نبوده و کلاسهای تناسب اراضی رابهگونهای جمعناپذیر تعریف میکنند. بنابراین استفاده از مجموعههای فازی در مطالعات ارزیابی تناسب اراضی نسبت بهروشهای کلاسیک، میتواند به درک بهتری از آن منجر شود. همچنین شبکههای عصبی مصنوعی کوهنن و خوشهبندیفازی میتواند برای تکمیل اطلاعات و تعیین خاکهای همگن استفاده گردد. در این مطالعه بهمنظور مقایسه روشهای فازی وفائو (پارامتریک-ریشه دوم) همبستگی بین شاخص اراضی و عملکرد مشاهدهشده آفتابگردان و کلزا در سطح منطقه ایجاد۰) بیشتر / ۰ و ۶۱۷ / شد که همبستگی مذکور برای روش مبتنی بر نظریه مجموعههای فازی (بهترتیب با ضریب همبستگی ۷۰۹۰) بوده است. این نتایج نشاندهنده دقت و پتانسیل بالای کاربری / ۰ و ۳۰۰ / از روش فائو (بهترتیب با ضریب همبستگی ۶۰۵روش منطق فازی نسبت به روشهای کلاسیک ارزیابی تناسب اراضی هست و این امر ناشی از قابلیت منطق فازی در بیانماهیت پیوسته فرآیندها میتواند بیان شود. نتایج بهدستآمده نشان داد که خاکرخهای شاهد ۱ و ۴ بر اساس روش خوشه-بندی واحدهای اراضی همگن هست و این نتایج میتواند در تکمیل اطلاعات استفاده شود.

کلیدواژه ها:

تناسب اراضی ، خوشهبندی ، روش ریشه دوم ، منطق فازی ، منطقه مرند