بررسی همخوانی مفاهیم پایایی و پویایی در طرحهای مدیریت بحرانهای شهری پس از وقوع زلزله

طرحهای موجود برای مدیریت شرایط غیر معمول در دنیا مشتمل بر استقرار عناصر متعددی می باشند که علاوه بر دارا بودن نظم درون بافت شکل یافته بر مبنای ن ظریه سیستمی که تنظیم کننده نرخ و چگونگی ارتباطات اجزا می باشد ، دارای ویژگی پایایی و پویایی می باشند . پایایی طرحهای مدیریت در حوادث غیر مترقبه به وجود ساختارهایی درونگرا که کابرد طرح را مستقل از زمان و مکان می سازد ، اشاره دارد . این در حالی است که اصول کلی پویایی طرح ضمن توافق با مفهوم پایایی، به طور خاص بر تاثیر پذیری عنا صر اصلی طرح از تغییرات زمانی و مکانی اشاره دارد . گرچه در گام نخست این دو مفهوم دارای تضاد ماهیتی به نظر می رسند، لکن در عمل لازم و ملزوم یکدیگر محسوب می گردند. این تحقیق به این مساله اشاره دارد که چگونه می توان در یک طرح مدیریت بحران شهری که برای شرایط پس از وقوع زلزله تنظیم می شود ، دو عنصر در ظاهر ناهمخوان فوق را به منظور کارآمد نمودن طرح با یکدیگر همراه نمود . لذا با استفاده از تعریف سناریوهای کارآمد به صورت موردی برای منطقه 2 شهر تهران ، مقایسه تفکیکی بین تضاد ظاهری و توافق بنیادی دو مفهوم فوق انجام گرفته است. نتایج به دست آمده این مساله که مفهوم پایایی و پویایی در یک طرح جامع مدیریت بحران لازم و ملزوم یکدیگر می باشند را تایید می نماید.

کلیدواژه ها:

پایایی ، پویایی ، مدیریت بحران ، زلزله ، تهران