اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود سرسختی روانشناختی و خودکارآمدی دانش آموزان دارای نافرمانی مقابله ای دوره دوم متوسطه سماء شهرستان چالوس

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر بخشی طرحواره درمانی بر بهبود سرسختی روانشناختی و خودکارآمدی دانش آموزان دارای نافرمانی مقابله ای بود در این پژهش از میان دانش آموزان دارای نافرمانی مقابلهای دوره دوم متوسطه سماء شهرستان چالوس ، ۳۰ نفر از دانش آموزانی که نمرات ضعیف تری در پرسشنامهها داشتند و موافق شرکت در مطالعه بودند انتخاب شدند و از میان شرکت کنندگان به صورت تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند ابزارهای پژوهش عبارت بود از آزمون ویژگی شخصیتی سرسختی(کوباسا، ۱۹۷۶) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شده است. بر طبق نتایج بین سرسختی روانشناختی و خودکارآمدی گروه آزمایش با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یافتهها حاکی از آن است که طرحواره درمانی بر بهبود مولفههای سرسختی روانشناختی، تعهد ،منترل مبارزه (جویی دانش آموزان دارای نافرمانی مقابلهای دوره دوم متوسطه سماء شهرستان چالوس اثر بخش .است همچنین طرحواره درمانی بر بهبود سطوح مولفههای خودکارآمدی ،آموزشی ،شغلی اجتماعی دانش آموزان دارای نافرمانی مقابله ای دوره دوم متوسطه سماء شهرستان چالوس اثر بخش .است اندازه اثر برابر ۰/۸۵ حاکی از این است که ۰/۸۵ درصد از بهبود سرسختی روانشناختی گروه آزمایش را میتوان به تاثیر پروتکل طرحواره درمانی نسبت داد. اندازه اثر ۷۷ حاکی از این است که ۰/۷۷ درصد از بهبود خودکارآمدی در گروه آزمایش را می توان به تاثیر پروتکل طرحواره درمانی نسبت داد. یافتهها حاکی از آن بوده است که طرحوارهدرمانی بر بهبود سرسختی روانشناختی و خودکارآمدی اثربخش بوده است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، سرسختی ، روانشناختی ، خودکار آمدی ، نافرمانی مقابله ای