مولفه های پایداری در اشعار سیمیندخت وحیدی

ادبیات دفاع مقدس امروزه بی شک یکی از گونه های برتر ادبی در ادبیات فارسی است و از ابتدای جنگ تحمیلی تا کنون شاهدرشد و تعالی آثار این گونه ادبی بوده ایم، اما هنوز هم زوایای زیادی از دفاع ملت ایران در مقابل رژیم بعثی عرا ق ناشناخته ومبهم باقی مانده است. ادبیات دفاع مقدس نه ثبت تاریخ است و نه ثبت وقایع جنگ بلکه شرح احوال درونی و بیرونی زنان ومردانی است که برای حفظ شرف و حیثیت و فضایل انسانی در مقابل تجاوزگران به کرامت های انسانی به پا خاسته اند و قلم هاشرح رشادت ها و ایثارگری ها و ظلم ستیزی آن دلاوران را به صورت آثار ادبی ثبت می کند. ادبیات پایداری انعکاس دهنده یپایمردی و دلیرمردی های یک ملت یا قوم در برابر هرگونه تجاوز و ظلم و ستم است. همچنین برجسته کردن پیام های انسانیاز جمله آزادگی و حق خواهی، عدالتطلبی و ظلم ستیزی، وطن دوستی، ایثار و استقامت است. در این نوع ادبیات شاعر ونویسنده به دنبال زبانی ست که با همه مردم جهان گفتگو کند؛ لذا پیام های انسانی حادثه ای چون جنگ را درونی می کند و بهجهان ارائه می دهد. بنابراین در این مقاله برآنیم تا با روش توصیفی- تحلیلی به ترسیم و بررسی بازتاب مولفه های پایداری در اشعار سیمیندخت وحیدی بپردازیم. مضامین پایداری در شعر این شاعر شهید و شهادت، بهره گیری از نمادها، پایداریزنان، الگو پذیری از رهبر، اسامی مکان های مقدس، بهره گیری از اسطوره های ملی، بهره گیری از تلمیح های قرآنی است.

کلیدواژه ها:

ادبیات دفاع مقدس ، پایداری ، سیمیندخت وحیدی