لزوم طراحی شبکه خطوط اتوبوسرانی: مطالعه موردی شهر کاشان

سیستم اتوبوس شهری یکی از اساسیترین ارکان حمل و نقل عمومی در شهرها به شمار میآید و افزایش کارایی و مطلوبیت این سیستم همواره مورد توجه برنامهریزان و گردانندگان سیستم حمل و نقل بودهاست. طراحی شبکه خطوط به عنوان اولین و مهمترین گام در فرایند برنامه ریزی سیستماتوبوسرانی، نقشبسیار مهم و کلیدی را در این خصوصدارا میباشد. اما علیرغم مطالعات بسیاری که تا کنون بر روی این مسئله انجام شده است، طراحی شبکه اتوبوسرانی در کشور ما همچنان به صورت دستی و بر مبنای قضاوت مهندسی صورت میگیرد. در مطالعه حاضر سعی شده است تا با معرفی یکروش ابتکاری برای طراحی شبکه و مقایسه عملکرد شبکه حاصل با شبکه وضع موجود که به صورت دستی و سنتی ایجاد شدهاست، لزوم طراحی شبکه نشان داده شود. روش ارائه شده بر روی شبکهمعابر شهر کاشان پیاده شده و نتایج در قالب 7 شاخص عملکردی ارائه گردید. نتایج تحلیل نشان دادند که طراحی شبکه با روشهای علمی نتایج بهتری را هم از دیدگاه استفاده کنندگان و هم ازدیدگاه گردانندگان سیستم نسبت به طراحیهای سنتی، در پی خواهد داشت و در صورت اجرای شبکه حاصل، علاوه بر افزایشمطلوبیت، تا حد بسیاری از هزینههای سیستم نیز کاسته میشود.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل عمومی ، طراحی شبکه اتوبوسرانی ، روشابتکاری ، شاخصهای عملکردی