بررسی اثربخشی تدریس مهارتهای زندگی بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان (مورد مطالعه دانش آموز ان پسر دوره دوم ابتدایی ناحیه ۷ مشهد)

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تدریس مهارتهای زندگی بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموز ان (مورد مطالعه دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی ناحیه ۷ مشهد) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموز ان پسر دوره دوم ابتدایی ناحیه ۷ مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند که ۳۸۰ نفر بودند. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه پیشرفت تحصیلی (صالحی، (۱۳۹۴ و پرسشنامه خودکارآمدی (شرر و همکاران، (۱۹۸۲ در پیش تست، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش مهارتهای زندگی را دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند.. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تدریس مهارتهای زندگی بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموز ان (مورد مطالعه دانش آموز ان پسر دوره دوم ابتدایی ناحیه ۷ مشهد) تاثیر دارد. در نتیجه میتوان گفت تدریس مهارتهای زندگی رویکرد مناسبی جهت بهبود پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموز ان می باشد.

کلیدواژه ها:

تدریس مهارتهای زندگی ، پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی ، دانش آموز ان