اثربخشی مداخله شناختی رفتاری بر خودانضباطی و خودسنجی دانش آموزان دختر نارساخوان ۹ تا ۱۰ سال

پژوهش حاضر با هدف بررسی مداخله شناختی رفتاری بر خودانضباطی و خودسنجیدانش آموزان دختر نارساخوان ۹ تا ۱۰ سال انجام گرفته است. روش پژوهش از نظر هدفکاربردی است و طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود.برای این منظور، دانش آموزان نارساخوان ، به عنوان جامعه آماری انتخاب شد که از طریقغربالگری با چک لیست نارساخوانی و آزمون هوش ۳۰ نفر از آنها به عنوان نمونه تحقیق بهصورت هدفمند، انتخاب شدند که به یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل ۱۵ نفره بهصورت تصادفی، تقسیم شدند. گروه اول آزمایش مداخله شناختی رفتاری را در ۱۰ هفتهدر طی ۱۰ جلسهی یک و نیم ساعته، دریافت کردند. گروه کنترل هیچ درمانی را دریافتنکرده است. ابزار آزمون اختلال خواندن سلیمی تیموری (۱۳۸۶)، آزمون هوش ریون(۱۳۹۰)، پرسشنامه خودانضباطی زندکریمی (۱۳۹۰) و پرسشنامه خودسنجی زندکریمی(۱۳۹۰)، بود. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشانداد مداخله شناختی رفتاری برخودانضباطی و خودسنجی تاثیر معنیدار داشته است.درمان های فوق دارای پایداری (دو ماه) نیز بودند. نتیجه گیری: مربیان و والدین باید درکلاس های معمولی خود بر کودکان نارساخوان توجه داشته و بدنبال مداخلات شناختیرفتاری برای این گروه باشند.

کلیدواژه ها:

مداخله شناختی رفتاری ، خودانضباطی ، خودسنجی ، نارساخوانی