توسعه پایدارو مدیریت جامع درغرب کشور با آمایش سرزمین

امروزه منابع طبیعی به عنوان ثروتهای خدادادی توجه زیادی را به لحاظ اهمیتی که دراقتصاد کشورها ایفا می کند به خود جلب کرده است تاچندی پیش اکثرکشورهای درحال توسعه بخوبی از نقش منابع طبیعی درتوسعه اقتصادی خود آگاه نبودند به همین دلیل برنامه کاملی جهت حفظ و توسعه این منابع نداشتند اما درسالهای اخیر اکثرکشورها ازجمله کشورما به این امر آگاهی پیدا کرده اند که برای مدیریت منابع طبیعی خود بایستی مدیریتی برمبنای علوم جدید اتخاذ کرد اما مشکلات و موانع متعددی از جمله فقر و تنگدستی بهره برداری بی رویه و غیراصولی قاچاق چوب برداشت بیش از حد خانوارهای ساکن مناطق جنگلی آتش سوزی ها تبدیل عرصه های طبیعی به اراضی زراعی بی توجهی به ارزشهایزیست محیطی و تنوع زیستی سطح ی نگری دربرنامه ریزی ها و سیاست های کلان درخصوص منابع طبیعی کمبود اعتبارات دولتی کمبود کارشناسان مرتبط نبود مشارکت مسقیم مردم محلی درمدیریت این عرصه ها ساختار تشکیلاتی سازمان جنگلها و مراتع کشور نگرشهای فرهنگی و سنتی موجود عدم توجه به دیدگاه ها و تجربیات مردم بومی ضعف اطلاعاتی و عدم آگاهی کامل از روشهای بهره برداری بهینه از منابع طبیعی و نحوه حفاظت از آن نبود روشهای پیشرفته و کارآمد مدیریتی به جای روشهای سنتی ناکارآمد را می توان نام برد که همگی خود مانعی برسرراه مدیریت بهینه و توسعه عرصه های منابع طبیعی و فضای زیست محیطی می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه - مدیریت جامع ، آمایش سرزمین