الگوی روابط خوش بینی علمی و خودکارامدی تدریس معلمان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی الگوی روابط خوش بینی علمی با خودکارامدی تدریس معلمان مقطع ابتدایی انجام گرفته است. بدین منظور طبق جدول مورگان نمونه ای به حجم ۳۰۰ نفر (۲۴۰ زن و ۶۰ مرد) از معلمان مقطع ابتدایی شهرستان کرمانشاه با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارامدی تدریس تیشانن موران و وولفولک هوی (۲۰۰۱) و پرسشنامه خوش بینی علمی هوی و همکاران (۲۰۰۸)، استفاده شده است؛ همچنین به منظور بررسی فرض های پژوهش از شاخص های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و همچنین از آزمون های آمار استنباطی، ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون، آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارامدی تدریس و خوش بینی علمی F=۳۷/۵۲۳ , P=۰/۰۰۱,P,۰/۰۱ روابط معنادار و مثبت وجود دارد. همچنین بین خودکارامدی تدریس و خوش بینی علمی معلمان به تفکیک جنسیت تفاوت معنادار دیده نشد؛ به علاوه در این دو متغیر برحسب پایه ای که معلمان در آن تدریس می کنند هیچ تفاوت معناداری مشاهده نشده است.

کلیدواژه ها:

خودکارامدی تدریس ، خوش بینی علمی ، مقطع ابتدایی.