مصادیق کارگزاران نالایق یا ناشایست از منظر امام علی (ع) در نهج البلاغه

برای داشتن یک حکومت مردمی وجود کارگزاران شایسته ی حکومتی امری ضروری است. موضوع این مقاله مصادیق کارگزاران نالایق یا ناشایست از منظر امام علی (علیه السلام) در نهج البلاغه است. بنابراین روش تحقیق (نقلی - روایی و گردآوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانه ای و شیوه ی پردازش نیز توصیفی و تحلیلی است. این مقاله مشتمل بر سه بخش می باشد: مصادیق کارگزاران نا لایق یا ناشایست اخلاقی، اقتصادی و سیاسی، از منظر امام علی (علیه السلام) کارگزار ناشایست در حیطه ی اخلاقی ویژگی هایی دارد: پیروی بی قید و شرط از هوا و هوس، مشغول شدن به لهو و لعب، دنیا گرایی و عدم توجه به آخرت، پیوند با اقوام به بهای قطع رابطه ی با دین و تکبر نسبت به زیردستان. کارگزار ناشایست در حیطه ی اقتصادی و سیاسی ویژگی هایی همچون خیانت در امانت بیت المال، بی تدبیری و عدم عدالت در تقسیم بیت المال و عدم پرداخت خراج دارد. که امام علی (علیه السلام) هنگامی که از طریق مراقبین خود از این امور آگاه می شدند، ابتدا با یک نامه تندو صریح موارد را گوشزد و در بعضی موارد نیز مجازات میکردند. در این مقاله سعی شده است نحوه برخورد مولا علی علیه السلام با کارگزاران نالایق یا ناشایست طبق کتاب گرانسنگ نهج البلاغه شرح داده شود.

کلیدواژه ها:

کارگزار ، نالایق ، نهج البلاغه ، ناشایست