طراحی الگویی اثربخش برای مدیریت منابع انسانی از منظر نهج البلاغه

سازمان های امروزی برای باقی ماندن در عرصه رقابت ناگزیر از اتخاذ رویکردهای نوین تری برای نگهداری و پرورش منابع انسانی خود به عنوان مهمترین سرمایه های سازمان هستند. زیرا در محیطی فعالیت می کنند که به طور فزاینده ای پیچیده و متغیر است . به همین جهت خواستار یک نگرش جدید در مدیریت و رهبری برای برآورده ساختن نیاز کارکنان و سازمان به پیشرفت و توسعه در محیط بسیار پویای امروزی هستند.از سوی دیگر، نظر به بافت اسلامی و ایرانی، سازمان ها و سرمایه های انسانی در کشور ایران، لزوم انتخاب معیارهای اسلامی برای سنجش شایستگی منابع انسانی ضرورت بسیار دارد؛ با توجه به اهمیت و جامعیت دستورات کتاب شریف نهج البلاغه، که بعد از قرآن، مهمترین دستورالعمل اجرایی اسلام است و با نظر به آنکه در مجموعه نامه ها، حکمت ها و خطب نهج البلاغه، معارف، مفاهیم و اشارات مستقیم و غیرمستقیم بسیاری پیرامون ویژگی های مدیران جامعه انسانی و شیوه تاثیرپذیری آحاد مردم بعنوان منابع انسانی جوامع وجود دارد. نوشتار حاضر به طور مشخص درصدد است با استفاده از روش تحقیق کیفی( تحلیل مضمون)، مولفه های توانمندی های مدیران را استخراج ، و الگوی اثربخشی مدیران بر منابع انسانی را مبتنی بر آموزه های نهج البلاغه تدوین نماید. الگویی که امکان تعمیم و گسترش در حوزه تعاملات سازمانی و عرصه مدیریت را داشته باشد

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، عملکرد مدیران ، اخلاق مدیران ، مولفه های توامندی مدیران ، مدیریت منابع انسانی