تبیین اثربخشی آموزش بر رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت زنان در یائسگی

امروزه یکی از مهمترین این عرصه های خدمات سلامتی، حفظ و ارتقاء سلامت زنان و دختران در دوسر طیف سنی باروری یعنی نوجوانی و یائسگی است. توانمند سازی زنان در دوره یائسگی، سلامت آنان را برای حدود یک سوم دوره زندگیشان تضمین نموده و سالهای پایان باروری و زندگی را برایشان به سالهایی مفید تبدیل خواهد کرد. شروع یائسگی تدریجی بوده و معمولا با تغییراتی در روند قاعدگی شروع می شود که این تغییرات از اواخر دهه سوم زندگی شروع میشود عواقب اصلی یائسگی عمدتا با کمبود استروژن در ارتباط هستند و نگرانی های بهداشتی اصلی در زنان یائسه عبارتند از: علائم وازوموتور، آتروفی ادرای تناسلی، استئوپروز، بیماری قلبی عروقی و سرطان، کاهش عملکرد شناختی و مشکلات جنسی، مشکلات روانی اجتماعی، بی خوابی و خستگی، افسردگی، اضطراب، تحریک پذیری، کاهش تمرکز و فراموشی با یائسگی ارتباط دارند. امروزه انجام رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت یکی از بهترین راه هایی است که زنان توسط آن میتوانند سلامتی خود را حفظ و کنترل کنند زیرا تحقیقات بسیاری نشان داده است که علت بسیاری از بیماری های مزمن، سبک زندگی و رفتارهای انسان است. پندر رفتارهای سبک زندگی سلامت محور را به ۶ بخش تقسیم میکند: مسئولیت در قبال سلامتی، ورزش، تغذیه، روابط بین فردی، رشد روحی و مدیریت استرس . نتایج پژوهش ها موید این است که افزایش آگاهی در این زمینه باعث افزایش خودکارآمدی و بهبود کیفیت زندگی می گردد. سایکوسوماتولوژی علائم یائسگی میتواند یک پدیده مرتبط با فرهنگ، وضعیت روحی، روانی، اجتماعی و سلامت عاطفی زنان باشد. با توجه به اهمیت دوران یائسگی به لحاظ بهداشتی، فرهنگی و اجتماعی، مقاله حاضر با هدف تبیین اثربخشی آموزش بر رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت زنان در یائسگی به بررسی سلامت زنان یائسه و عوامل مرتبط با آن، جهت ارائه راهکارهای مناسب برای حل مشکل آنان می پردازد.

کلیدواژه ها:

یائسگی ، آموزش ، رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت