نقش آموزش مجازی در خلاقیت و نو آوری دانش آموزان

تغییرات گسترده در عصر اخیر باعث تفاوت در هر حوزه ای شده است و آموزش نیز در این فرایند دچار تغییراتی شده است و الگوی آموزش به سمت رویکرد آموزش الکترونیک و مجازی رفته است. هدف این پژوهش تعیین رابطه آموزش مجازی و خلاقیت دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول مدارس شهر شیراز است. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان و با روش نمونه گیری خوشه ای ۴۰۰ نفر بوده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه آموزش مجازی و پرسشنامه خلاقیت عابدینی (۱۳۷۲) استفاده شده است. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. داده های پژوهش با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و نتایج پژوهش نشان داده که میان میزان بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات و خلاقیت و هر یک از مولفه های آن (سیالی، بسط، ابتکار، انعطاف پذیری) رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. استفاده از آموزش مجازی خلاقیت و مولفه های سیالی، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری را پیش بینی می کند و از لحاظ آماری معنادار است.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، خلاقیت ، نوآوری ، آموزش الکترونیک