پیشبینی عملکرد تحصیلی در دانشجویان بر اساس ابعاد فرزندپروری ادراک شده، جهتگیریهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری

هدف پژوهش حاضر پیشبینی عملکرد تحصیلی بر اساس ابعاد فرزندپروری ادراک شده، جهتگیری های انگیزشی و راهبردهای یادگیری در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد میباشد. پژوهش حاضر از نوع مقطعی بوده و رویکرد توصیفی از نوع همبستگی هست. جامعه آماری در این پژوهش کلیه ی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد بود. از بین دانشجویان با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای به حجم ۳۵۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های سبکهای فرزندپروی بامریند (۱۹۶۷)، جهت گیریهای انگیزشی والرند و همکاران (۱۹۸۹)، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت (۱۹۹۰) و معدل دانشجویان بود. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک فرزندپروری مستبدانه با عملکرد تحصیلی رابطه منفی و معنادار (p <۰/۰۵) و بین سبک فرزندپروری مقتدرانه با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری مشاهده گردید .(p <۰/۰۱) اما بین سبک فرزندپروری سهل گیرانه و عملکرد تحصیلی رابطه معنادار نبود .(p >۰/۰۵) بین جهتگیری انگیزشی درونی و بیرونی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معنادار (p <۰/۰۱) و بین بی انگیزگی و عملکرد تحصیلی رابطه منفی و معنادار بود .(p <۰/۰۱) همچنین بین راهبردهای شناختی و خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد .(p <۰/۰۱) نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام نشان داد که بر اساس بیشترین سطح معناداری خودتنظیمی به تنهایی ۱۴ درصد و خودتنظیمی و بی انگیزگی با هم ۱۹ درصد از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین میکنند.

کلیدواژه ها:

ابعاد فرزندپروری ادراک شده ، جهتگیریهای انگیزشی ، راهبردهای یادگیری ، عملکرد تحصیلی