تبیین ماهیت حقوقی جنگ سایبری از منظر حقوق بین الملل مخاصمات مسلحانه

جنگ پدیده ای متعارف در میان جوامع بشری است و به نظر می رسد که بشر آن را از طبیعت فرا گرفته زیرا حتی حیواناتنیز به خاطر غذا تنازع بقاء و داشتن قلمرو و دفاع از توله های خود مبادرت به نزاع می کنند. با این حال خصیصه ویژه بشرکه عقل اوست به او تکلیف میکند که تا حد امکان در تعاملات خود با دیگران مدارا پیشه کرده و از جنگ و نزاع به شدتاجتناب کنند اما در هر حال علیرغم همه پیش بینی ها جنگ اتفاق می افتد و دولت ها برای موفقیت در این نبردها به ابزارهایمختلفی متوسل می شوند که زمانی تیر و کمان و ارابه های جنگی ابزار جنگ بودند و هم اکنون انواع موشک های قاره پیماو تانک ها و جنگنده ها و در این اواخر کامپیوتر و فضای سایبر مورد استفاده دولت ها واقع شده است با این حال مطابقموازین حقوق بین الملل محدودیت هایی را بر عملیات جنگی شاهد هستیم که کنوانسیون های چهارگانه ژنو مصوب ۱۲اوت ۱۹۴۹ و پروتکل های الحاقی ۱۹۷۷ این مصادیق را به طور برجسته برشمرده اند. جنگ سایبری برخلاف حملات وجنگ های مسلحانه نظامی به صورت بالفعل و کمک نیروهای نظامی انجام نمی شود و به جای تسلیحات رایج نظامی ازانواع نرم افزارها و سخت افزارهای کامپیوتری استفاده می گردد به طوری که حتی برای حقوق بین الملل نیز این نوع جنگها و حملات تازگی دارد و هنوز مقررات حقوقی خاصی در مورد آن تدوین و تصویب نشده اند. هدف از انجام این تحقیقتوصیف ماهیت حقوقی جنگ سایبری از منظر حقوق بین الملل مخاصمات مسلحانه است و روش تحقیق توصیفی- تحلیلیمی باشد در عین حال یافته های تحقیق حکایت از تفاوت در ماهیت حقوقی جنگ های سایبری از مخاصمات مسلحانه بینالمللی دارد و اینکه ساختار و آثار آن کاملا متمایز از هم میباشد و نتایج تحقیق بیانگر این حقیقت است که پاسخ و دفاعمشروع در قبال این نوع جنگها نمی تواند با پاسخ های نظامی نیروهای مسلح توام گردد و پدافند سایبری عامل و غیرعاملرا طلب می کند.

کلیدواژه ها:

جنگ سایبری ، مخاصمات مسلحانه ، حقوق بین الملل ، دفاع مشروع ، منشور سازمان ملل متحد