بررسی مدل ساختاری ارتباط بین ارگونومی محیط فیزیکی کار(دیداری ، شنیداری، حرارتی،چیدمان) با رضایت شغلی با میانجیگری خستگی روانی،استرس و آسایش ادراک شده بر روی کارمندان شهرداری اصفهان

هدف پژوهش حاضر، طراحی و آزمودن الگویی از ارتباط بین ارگونومی محیط فیزیکی کار (دیداری، شنیداری، حرارتی و چیدمان) با رضایت شغلی با میانجیگری خستگی روانی، استرس و آسایش ادراک شده بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان مشغول به کار شهرداری اصفهان در سال ۱۳۹۸ بودند که با توجه به تعداد پارامترهای مدل مفهومی، برآورد نمونه ی پژوهش ۲۱۰ نفر از کارکنان شهرداری بودند. از بین افراد جامعه، کارکنان شهرداری مناطق ۱۲، ۱۴ و ساختمان معاونت شهرداری مرکزی اصفهان به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان در پژوهش به پرسشنامه محقق ساخته ی محیط فیزیکی کار، رضایت شغلی، آسایش و استرس ادراک شده و خستگی روانی پاسخ دادند. برای آزمودن الگوی پیشنهادی پژوهش از روش الگویابی معادلات ساختاری استفاده شد. با توجه به شاخص های برازش، نتایج نشان داد الگوی پیشنهادی پژوهش حاضر از برازش مطلوبی برخوردار است. این نتایج بدین معناست که متغیرهای خستگی روانی، آسایش و استرس ادراک شده می تواند رابطه ی بین ارگونومی محیط کار و رضایت شغلی را تبیین کند. ۰/۰۵≥P

کلیدواژه ها:

ارگونومی ، محیط فیزیکی کار ، استرس ادراک شده ، آسایش ادراک شده ، خستگی روانی ، رضایت شغلی