فلسفه ممنوعیت تملک فضا از منظر حقوق بین الملل فضا

فضا سرزمین رویاها و معماهاست که همیشه در برانگیختن حس کنجکاوی بشر موفق و کامیاب بوده و منشا نگارش بسیاری از رمانها، داستانها، اشعار و سرودها گردیده است با این حال علیرغم آنکه مکانی تقریبا دست نیافتنی است اما سفر به ماه و گردش در میان فضای لایتناهی به همراه پیشرفتهای سریع علمی در حوزه فضا و فضانوردی برخی از ابرقدرتها و سیاستمداران آنها را به فکر تسلط و حاکمیت در اجرام سماوی نظیر ماه و مریخ نیز انداخته است تا به همان گونه که حق وتو محسوس و نامحسوس خود را در کره زمین پیاده کرده اند از فضا نیز پایگاهی برای منافع و حاکمیت و تملک و تصاحب آن بسازند و هر کاری را که خواستند با زمین و سکنه آن انجام دهند حال آنکه ساختار فضا و کره زمینکاملا متفاوت از هم است و اساسا مقایسه نحوه حیات در این ودکاملا متفاوت است با این حال تلاش دارند که پرستیژ و ژست فرمانروایی به خود گرفته و در فضا نیز جولان دهند. اما ارزیابی نوع تملک و تصاحب در زمین متمایز از فضاست زیرا با حصارکشی و مرزبندی مرعی میتوان صحبت از حدود مالکیت کرد اما در فضا در عمل این آرزو امکانپذیر نیست و علاوه از آن فضا همانند اقیانوسها و قطب ها غیرقابل تملک بوده و متعلق به همه کشورهاست حتی اگر به آن دسترسی نداشته باشند.

کلیدواژه ها:

فضا ، حقوق بین الملل فضا ، تصرف ، حاکمیت ، اجرام سماوی