بررسی رابطه خودانسجامی و مولفه های آن با کیفیت زندگی زناشویی در زنان متاهل ساکن شهر مشهد

این پژوهش با هدف «بررسی رابطه خودانسجامی و مولفه های با کیفیت زندگی زناشویی در زنان متاهل» انجامشد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیه زناندریافت کننده خدمات مشاوره مراجعه کننده به مرکز مشاوره ترنم زندگی شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ بود. با روشنمونه گیری در دسترس تعداد ۱۲۰ نفر انتخاب و به پرسشنامه خودانسجامی قربانی و همکاران (۲۰۰۸) وپرسشنامه کیفیت زندگی زناشویی باسبی و همکاران (۱۹۹۵) پاسخ دادند. تحلیل داده های پژوهش با استفاده ازروشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره به شیوه ورود همزمان با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد که بین نمره کل خودانسجامی (r=۰/۵۶ و p=۰/۰۰۵)، و مولفه های آن شامل خودشناسی زمانی (r=۰/۱۶ و p=۰/۰۰۵)، خودشناسی تجربی (r=۰/۳۱ و p=۰/۰۰۵) و خودشناسی انسجامی (r=۰/۱۹ و p=۰/۰۱۴) با کیفیت زندگی زناشویی رابطه مثبت و معنادار می باشد (P<۰/۰۵). با توجه به نتایج پیشنهاد می شود در مراکز مشاوره و رواندرمانی بر سازه های موثر در زناشویی مانند خودانسجامی زوجین بیشتر توجه شود.

کلیدواژه ها:

خودانسجامی ، کیفیت زندگی زناشویی ، زنان متاهل