نقش واسطه ای خودشفقتی در رابطه بین سبکهای فرزندپروری و نشانه های اضطراب اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، تبیین نقش واسطهای خودشفقتی در رابطه بین سبکهای فرزندپروری و اضطراب اجتماعی بود. بدین منظور از بین دانشجویان شهر تهران (دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب) در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸، بر مبنای یک طرح همبستگی ۳۰۶ دانشجو با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به مقیاس هراس اجتماعی (کانور و همکاران، (۲۰۰۰، پرسشنامه والدگری مقتدرانه (بوری، (۱۹۹۱ و پرسشنامه خدشفقتی (نف، (۲۰۰۳ پاسخ دادند. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین سبک والدگری مقتدرانه و خودشفقتی با اضطراب اجتماعی رابطه منفی معنادار و بین سبک های والدگری سهل گیرانه و مستبدانه با اضطراب اجتماعی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. در ادامه نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد خودشفقتی در رابطه سبکهای فرزندپروری با اضطراب اجتماعی اثر غیر مستقیم معنادار (نقش واسطه ای) دارد. از این یافته ها میتوان برای تبیین بهتر آسیب شناسی روانی نشانه های اضطراب اجتماعی استفاده نمود. همچنین، توانمندسازی والدین در جهت به کارگیری سبک فرزندپروری مناسب میتواند از بروز اختلالاتی مانند اضطراب اجتماعی بکاهد و در این امر میتوان از نقش خودشفقتی از خود، بهره برد..

کلیدواژه ها:

سبکهای فرزندپروری ، خودشفقتی ، نشانه های اضطراب اجتماعی