بررسی رابطه سبک های دلبستگی و اختلال اضطراب اجتماعی با اثر واسطه ای تنظیم هیجان در دانشجویان

اختلال اضطراب اجتماعی یکی از مشکلات روانشناختی در دوره های رشدی از کودکی تا بزرگسالی است. از این رو، شناسایی عوامل موثر بر آن حائز اهمیت است. لذا، این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک های دلبستگی و اضطراب اجتماعی با میانجی گری تنظیم هیجان انجام شد. روش طرح پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد شهر تهران بود. با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰۰ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات و داده ها از پرسشنامه های هراس اجتماعی )(SPIN)کانور و همکاران،(۲۰۰۰، پرسشنامه سبک های دلبستگی (هازن و شیور،(۱۹۸۷ و پرسشنامه تنظیم (شناختی) هیجان )(CERQ)گرنفسکی و کرایج ،(۲۰۰۶ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین سبکهای دلبستگی و اختلال اضطراب اجتماعی با میانجیگری تنظیم هیجان دانشجویان شهر تهران رابطه معناداری وجود دارد. سبک های دلبستگی، با مولفه های ملامت خویش، پذیرش و تمرکز مثبت بر برنامه ریزی رابطه مثبت معنادار در سطح ۰/۰۱ و باتمرکز مجدد مثبت، فاجعه سازی و ملامت دیگران در سطح ۰/۰۵ دارد. اضطراب اجتماعی با سبک دلبستگی ایمن رابطه منفی معنادار در سطح ۰/۰۱ و با سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا رابطه مثبت معنادار در سطح ۰/۰۱ دارد.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، سبک های دلبستگی ، تنظیم هیجان ، نظم جویی هیجانی