مقایسه تکانش وری و تصور از خویشتن در مادران کودکان کم توان ذهنی، معلول جسمی و عادی

هدف از این مطالعه مقایسه تکانشوری و تصور از خویشتن در مادران کودکان کم توان ذهنی، معلول جسمی و عادی بود. روش مطالعه حاضر علی- مقایسه ای (مورد- شاهدی) بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه مادران کودکان دارای معلولیت (عضو انجمن معلولین جسمی و مراکز نگهداری کودکان معلول ذهنی تحت نظارت اداره بهزیستی) شهرستان گرمی در سال ۱۴۰۰ بودند. روش نمونه گیری پژوهش به صورت دردسترس بود. به این صورت که تعداد ۱۲۰ نفر از مادران کودکان کم توان ذهنی، معلول جسمی و عادی هر گروه ۴۰ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه تکانشوری بارات (۱۹۹۴) و پرسشنامه تصور از خویشتن بک (۱۹۷۸) بود. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) و آزمون تعقیی توکی- شفه با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن ۲۰ برای تجزیه و تحلیل استفاده شد. براساس نتایج مادران کودکان عادی در مقایسه با مادران کودکان کم توان ذهنی و معلول جسمی نمرات بالاتری در تصور از خویشتن و نمرات پایین در تکانشوری کسب کردند .(p< ۰/۰۵) همچنین نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد که مادران کم توان ذهنی در مقایسه با مادران کودکان دارای معلولیت جسمی نمرات پایین تری در تصور از خویشتن کسب کردند. اما بین دو گروه مادران کودکان کم توان ذهنی و معلول جسمی در متغیر تکانشوری تفاوت معناداری وجود ندارد .(p> ۰/۰۵) نتایج به دست آمده بر ضرورت توجه به وضعیت روانشناختی مادران کودکان کم توان ذهنی و معلول جسمی را از سوی سازمان ها و نهادهای مرتبط را نشانگر می باشد.

کلیدواژه ها:

تکانشوری ، تصور از خویشتن ، کم توان ذهنی ، معلول جسمی