اثر بخشی آموزش حل مساله با رویکرد توانمندسازی بر احساس وابستگی دختران شبانه روزی

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی بر احساس وابستگی دختران ساکن درشبانه روزی است . پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بوده که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. به این منظور ۳۰ نفر از دختران نوجوان ساکن در شبانه روزی شهر نیشابور به صورت تصادفی انتخاب و به همین شیوه در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله در ۸ جلسه آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. دادهها از طریق پرسشنامه سازگاری فردی - اجتماعی کالیفرنیا جمع آوری شد . جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t برای گروه های مستقل استفاده گردید . یافته های پژوهش نشان داد آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی، تاثیر معناداری بر کاهش سطح احساس وابستگی دختران ساکن در شبانه روزی داشته است. و هم چنین بین میانگین گروه مداخله و کنترل، در متغیر مورد بررسی احساس وابستگی تفاوت معنی دار وجود دارد

کلیدواژه ها:

حل مساله ، توانمندسازی ، احساس وابستگی