رابطه خودتنظیمی انگیزیشی با اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان دختر متوسطه دوم با نقش واسطه ای تعلل ورزی تحصیلی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین خودتنظیمی انگیزیشی با اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان دختر متوسطه دوم با نقش واسطه ای تعلل ورزی تحصیلی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی - همبستگی میباشد که به شیوه میدانی انجام گرفت. جامعه تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر شاه ین دژ در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود که از بین آنها ۲۰۰ دانش آموز به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای بعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه اعتیاد به تلفن همراه سواری (۱۳۹۳)، مقیاس خودتنظیمی انگیزشی ولترز (۱۹۹۸) و پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴) بود. از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره برای تحلیل فرضیه های تحقیق استفاده شد. برای بررسی نقش واسطه گری از تحلیل رگرسیون تعدیلگر و همچنین معادلات ساختاری در نرم افزار PLS استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین خودتنظیمی انگیزشی با اعتیاد به تلفن همراه (-eta=۰/۹۰۷) و بین تعلل ورزی تحصیلی با اعتیاد به تلفن همراه((-eta=۰/۶۳۷ در دانش آموزان دختر متوسطه دوم ارتباط وجود دارد. همچنین با توجه به یافته ها تعلل ورزی تحصیلی در رابطه بین خودتنظیمی انگیزشی با اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان دختر متوسطه دوم نقش واسطهای دارد. لذا می توان با ارائه برنامه های آموزشی و برگزاری کارگاه های خودتنظیمی برای دانش آموزان تعللورزی و اعتیاد به تلفن همراه را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی انگیزیشی ، اعتیاد به تلفن همراه ، تعلل ورزی تحصیلی.