اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد ( ACT) بر خود پنداره و احساس تنهایی افراد مبتلا به اختلال پر خوری

امروزه اختلالات خوردن یک موضوع مطرح در جامعه و از مورد توجهترین اختلالات روانی به شمار میروند که ریشه در مسائل زیستی، روانی، اجتماعی و فرهنگی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT)برخودپنداره و احساس تنهایی افراد مبتلا به اختلال پرخوری است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است. جامعه اماری پژوهش حاضر کلیه افراد مراجع کننده به مرکز مشاوره شبکه بهداشت شهرستان رامسر بودند که از بین آنها تعداد ۳۰نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه تحت گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. برای گرد اوری داده از پرسشنامه خود پنداره راجرز (۱۹۵۷) و پرسشنامه احساس تنهایی راسل،پیلوا (۱۹۸۰) استفاده شد. آنالیز داده با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه ۲۱ و به روش آنکووا و مانکووا انجام گرفت. نتایج : تجزیه و تحلیل داده ها بیانگر آن بود که مداخلات درمانی در کاهش احساس تنهایی و خود پنداره افراد مبتلا به اختلال پر خوری مناسب بوده است. (p-۰/۰۵.) همچنین بر اساس نتایج آزمون مانکووا،درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) باعث بهبود خودپنداره، کاهش احساس تنهایی و کاهش معنادار علائم پرخوری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل گردیده است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان دادکه درمان مبتنی برپذیرش وتعهدACT بربهبود خودپنداره وکاهش احساس تنهایی و علائم پرخوری موثر است و استفاده ازاین روش درمانی سودمند به نظر می رسد

کلیدواژه ها:

پذیرش وتعهد ، خودپنداره ، احساس تنهایی ، اختلال پرخوری