اثر تای چی بر بهبود عوارض ناشی از سرطان پستان: مروری نظام مند

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 209

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED07_028

تاریخ نمایه سازی: 14 فروردین 1401

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: سرطان پستان یکی از شایع ترین و مهلک ترین انواع سرطان در جهان است (۱) که عوارض جانبی مختلفی از جمله افسردگی، اضطراب، خستگی، اختلالات خواب، اختلالات شناختی، درد مفاصل و... دارد(۲, ۳). تای چی به عنوان یک ورزش جسمی_ذهنی میتواند اثر مثبتی بر جسم و روان افراد گذاشته و کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشد(۴, ۵). هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی تای چی بر عوارض ناشی از سرطان پستان میباشد.روش جستجو: مرور متون از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعاتی pubmed، sid،scapus،magiran،iranmedex و علم نت با کلیدواژه های فارسی تای چی، ورزش، سرطان، سرطان پستان و کلیدواژه های انگلیسی Tai chi , breast cancer exercise,cancer انجام گردید. متن کامل مقالات مرتبط با مطالعات بر اساس معیارهای ورود (دسترسی به متن کامل مقالات، مرتبط بودن خلاصه مقالات با موضوع تحقیق، تاریخ انتشار مقالات از۲۰۱۰_۲۰۲۰) و خروج (عدم دسترسی به متن کامل مقالات) توسط محققین به طور مستقل بررسی و از بین ۴۱ مقاله تعداد ۲۶ مقاله پس از ارزیابی کیفیت ، انتخاب و در مطالعه حاضر از آنها استفاده گردید.یافته ها: مطالعات نشان میدهد تای چی با تقویت عضلات شانه و بازو افزایش قوای جسمانی را سبب میشود. نتایج مطالعات همچنین حاکی از این است که تای چی عملکرد جسمانی، عملکرد اجتماعی، سلامت روان، کیفیت خواب و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان را ارتقا داده و از درد، خستگی و اضطراب این بیماران می کاهد(۶, ۷). در خصوص اثربخشی تای چی در افزایش یا کاهش شاخص توده بدنی و سیتوکین های التهابی در بین مطالعات اختلاف نظر وجود دارد.نتیجه گیری: به طور کلی تای چی میتواند ضمن بهبود عملکرد جسمانی و روانی بیماران مبتلا به سرطان پستان،(۸) به عنوان روشی مکمل برای بهبود و تسکین عوارض بیماران مبتلا به این بیماری مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد میشود مطالعات آینده به صورت کارازمایی بالینی، با جامعه پژوهش بزرگتر و در ترکیب با سایر روش های مکمل انجام گیرد.

نویسندگان

مائده جهانگیری

دانشجوی کارشناسی مامایی، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

نرجس حافظی

دانشجوی کارشناسی مامایی، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

بهشید انوری خرم آبادی

دانشجوی کارشناسی مامایی، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

بهنام علیزاده

دانشجوی کارشناسی پرستاری، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

فاطمه محمدی پور

استادیار، دکتری پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران