چشم انداز تغییرات زمانی-مکانی تبخیر و تعرق در حوضه آبریز کارون طی دوره های آتی و تحت سناریوهای انتشار گازهای گلخانه ای

انتشار بیش ازحد گازهای گلخانه ای در دهه های اخیر و تغییرات به وقوع پیوسته در اقلیم، موجب تغییر در پارامترهای هواشناسی موثر در تبخیر و تعرق شده است. در این پژوهش، چشم انداز تغییرات تبخیر و تعرق حوضه آبریز کارون، با استفاده از روش هارگریوز-سامانی و با به کارگیری مدل ریز گردانی LARS-WG۶ و خروجی مدل گردش عمومی جو HadGEM۲-ES، تحت سناریوهای مختلف RCPs برای سه دوره ۲۰۴۰-۲۰۲۱، ۲۰۶۰-۲۰۴۱ و ۲۰۸۰-۲۰۶۱ نسبت به دوره پایه (۲۰۱۵-۱۹۹۶) بررسی شد. بر اساس نتایج حاصله، متوسط سالانه دمای حداقل در سطح حوضه، بین ۲/۱ تا ۴/۳ و دمای حداکثر بین ۳/۱ تا ۷/۳ درجه سلسیوس در دوره های آتی نسبت به دوره پایه، افزایش می یابد. مقدار تبخیر و تعرق، در مقیاس های زمانی ماهانه، فصلی و سالانه در اقلیم آتی، در مقایسه با شرایط فعلی افزایش خواهد یافت؛ به طوری که بیشترین مقدار افزایش تبخیر و تعرق سالانه، در دوره آینده دور و تحت سناریو RCP۸.۵ برابر با ۳/۱۲ درصد نسبت به دوره پایه خواهد بود. نمودار جعبه ای بیست ساله در دوره های آتی و تحت سناریوهای مختلف نشان داد که بیشترین عدم قطعیت تبخیر و تعرق در دوره ۲۰۸۰-۲۰۶۱ و به ترتیب تحت سناریوهای انتشار RCP۸.۵ و RCP۴.۵ است. بر اساس نتایج حاصل از نقشه های پهنه بندی تغییرات تبخیر و تعرق سطح حوضه، بیشترین میزان تغییرات تبخیر و تعرق، طی دوره ۲۰۸۰-۲۰۶۱ و تحت سناریو RCP۸.۵ در مناطق غربی حوضه رخ خواهد داد. با توجه به اینکه رودخانه کارون از مناطق کوهستانی شمال حوضه سرچشمه می گیرد؛ لذا، افزایش دما و به تبع آن افزایش تبخیر و تعرق در دوره های زمانی آینده، موجب کاهش سطح پوشش برف در منطقه موردمطالعه شده و اثرات منفی زیادی بر روی جریان رودخانه کارون و در نتیجه کاهش منابع آب حوضه خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، تبخیر و تعرق ، هارگریوز-سامانی ، مدل LARS-WG۶ ، حوضه آبریز کارون