شناسایی مناطق مستعد آبگرفتگی برای جمع آوری رواناب شهری با استفاده از مدل ماشین بردار پشتیبان

رواناب حاصل از بارندگی در مناطق شهری یکی از منابع آب قابل استفاده است که به دلیل عدم توجه و مدیریت صحیح از دسترس خارج می شود. علاوه بر این رواناب مازاد بر ظرفیت زهکش های شهری باعث ایجاد مشکلات فراوان ازجمله آبگرفتگی و آلودگی محیط زیست شهری می شود. لذا استفاده ازاین رواناب می تواند علاوه بر تامین بخشی از آب موردنیاز در مناطق شهری باعث کاهش آبگرفتی و سیل شهری شود که سامانه های استحصال آب باران می تواند در این زمینه نقش آفرینی کند. هدف از این مطالعه پتانسیل یابی مناطق مستعد جهت جمع آوری رواناب شهری با استفاده از مدل ماشین بردار پشتیبان است. برای این منظور ۴۶ نقطه آبگرفتگی در شهرک امام علی (ع) شهر مشهد برداشت شد و به صورت کاملا تصادفی ۳۲ نقطه برای گروه آموزش مدل و ۱۴ نقطه برای گروه اعتبار سنجی مدل انتخاب گردید. همچنین از متغیرهای پیش بینی کننده ارتفاع، شیب، تراکم کانال های زهکشی، فاصله از کانال های زهکشی و کاربری اراضی برای اجرای مدل ماشین بردار پشتیبان استفاده گردید. نتایج نشان داد کلاس های پتانسیل زیاد و خیلی زیاد برای جمع آوری رواناب به ترتیب ۶۳/۱۱ و ۴۹/۴ درصد کل منطقه را شامل می شود. بخش های مرکزی و شمال شرقی پتانسیل بیشتری برای جمع آوری رواناب شهری دارند درحالی که بخش های غربی، شرقی و جنوبی دارای کمترین پتانسیل جمع آوری رواناب هستند. همچنین ارزیابی عملکرد مدل ماشین بردار پشتیبان در مرحله آموزش ۸/۸۷ درصد و در مرحله اعتبارسنجی ۸۰ درصد به دست آمد که نشان دهنده عملکرد "بسیار خوب" مدل است.

کلیدواژه ها:

inundation ، water harvesting ، potential detection ، urban runoff ، support vector machine model ، آبگرفتگی ، استحصال آب ، پتانسیل یابی ، رواناب شهری ، مدل ماشین بردار پشتیبان