مقایسه اثربخشی تمرینات تردمیل با حمایت جزئی با وزن بدن، در بیماران فلج مغزی

هدف: این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی ورزش تردمیل با حمایت جزئی با وزن بدن (PBWSTE) انجام شد. فلج مغزی (CP) یک اختلال عصبی رشدی غیر پیشرونده است که بر سیستم حرکتی و حسی کودک و در نتیجه وضعیت بدن و راه رفتن تاثیر میگذارد. علت زمینه ای چند عاملی در نظر گرفته میشود و هیچ عامل اتیولوژیکی خاصی گزارش نشده است. در حالی که ممکن است در دوران قبل از تولد، نوزادی و پس از تولد دیده شود، عوامل قبل از تولد ۷۰ تا ۸۰ درصد از همه موارد را تشکیل میدهند. در یک مطالعه اپیدمیولوژیک که در ترکیه انجام شد، میزان بروز آن در کودکان ۲ تا ۱۶ ساله ۴,۴ درصد بود عوامل متعددی مانند اختلال کنترل حرکتی انتخابی، کوتاهی تاندون عضلانی، انقباضات مفصلی، ضعف عضلانی، اسپاستیسیته و حرکات غیرارادی پیشنهاد شده است که در ایجاد اختلالات راه رفتن در کودکان مبتلا به CP نقش دارند. از آنجایی که یکی از مشکلات عمده در CP اختلال در راه رفتن است، پیشرفتهای تکنولوژیکی که مشکلات راه رفتن را در درمان CP هدف قرار میدهد نیز در سالهای اخیر افزایش یافته است. در این موارد، از درمانهای تکراری و خاص استفاده میشود، مانند تمرینهای تردمیل با حمایت جزئی از وزن بدن (PBWSTE)، تمرینات تردمیل با کمک رباتیک (RATE)، و تمرینهای تردمیل ضد جاذبه (ATE) .نتایج مطالعه حاضر در مورد حمایت جزئی از وزن بدن بیماران فلج مغزی PBWSTE، نشان داد. در یک مطالعه که اثرات RATE بر ایستادن و راه رفتن در کودکان مبتلا به CP را بررسی میکرد، بیماران CP با اختلال حرکتی خفیف (GMFCS I-II) موفقتر از افراد با اختلال حرکتی شدید (GMFCS III-IV) بودند. PBWSTE با استفاده از یک سیستم کنترل وضعیتی متشکل از یک مهار برای حمایت جزئی از وزن بدن، مقدار وزن را در اندام تحتانی کاهش میدهد، که راه رفتن کودک را به یک الگوی راه رفتن فیزیولوژیکی طبیعی با برنامه های کاربردی خاص و تکراری میرساند.