اختلال هویت جنسی و چالش های فقهی و حقوقی آن

اختلال هویت جنسی تمایل قوی و مستمر بیمار برای قرار گرفتن در نقش و وضعیت جنس مقابل است که اصرار بر تعلق به جنس مقابل در این اختلال همراه با نارضایتی شدید از جنسییت بیولوژیکی می باشد. در موارد مقاوم به درمان (روان درمانی فردی، سایکوآنالیز...) عمل جراحی تغییر جنسیت از درمانهای شناخته شده این اختلال است که در ایران با فتوای امام خمینی(ره) در سال ۱۳۴۳ شمسی جایز شمرده شده. با توجه به تحقیقات انجام شده در زمینه بهبود اختلال بعد از عمل تغییر جنسیت غالبا بر نتایج مثبت جراحی تاکید داده شده است و به نظر میرسد عوامل متعدد از جمله وضعیت اقتصادی، رضایت از روابط بین فردی، وجود سیستم حمایتی فعلی ، شریک جنسی و رضایتمندی از زندگی جنسی، عکس العمل مناسب خانواده وامکان انجام عمل های جراحی اضافه، یا نقش عمده در تطابق بیماران با وضعیت جدید داشته است و از حیث آثار حقوقی و فقهی این موضوع طبق نظرات فقهای عظام، فرد پس از تغییر جنسیت در اموری چون ارث، قصاص، حدود، دیات، شهادت و مهریه تابع جنسیت واقعی خود خواهد بود ولی از حیث احکام و تکالیف شرعی جنسیت ظاهری او معیار تلقی میگردد. در حقوق موضوعه ایران کسی که مطابق استانداردهای پزشکی تغییر جنسیت داده است،همیتواند از دادگاه های ذیصلاح تقاضای اصلاح شناسنامه خود را نماید. که در بخشی از این مقاله به بررسی احکام و آثاری که تغییر جنسیت در روابط نسبی و سببی افراد، ایجاد می کند نیز پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اختلال هویت ، تغییر جنسیت ، جراحی ، فتوای.