ما چگونه،ما شدیم؟ How Did We Become What We Are

تاخر فرهنگی یا عقب ماندگی فرهنگی، واپس ماندگی فرهنگی یا دیرکرد فرهنگی پدیده ای جامعه شناسی است و به پدیده هایی در جامعه اطلاق می شود که عناصر مادی و معنوی یک فرهنگ همزمان وارد جامعه نشده باشد. معمولا در این موارد عناصر مادی زودتر از عناصر معنوی وارد جامعه می شود. منظور از عناصر مادی در واقع امکانات ملموس قابل دسترسی و منظور از عناصر فرهنگی شرایط استفاده صحیح از این امکانات است.ایرانیان در طول تاریخ همیشه یا فاتح بوده اند و یا مغلوب حتی در عرصه فرهنگ و اجنماع.اصولا این انگاره وجود دارد که همیشه در مقام مقایسه خود را قرار دهیم به طور مثال مقایسه فرهنگ ایرانی در مقابل فرهنگ غربی،در تاریخ چند هزاره ایرانیان نمود های عقب ماندگی کم نیست. نخستین عامل عقب ماندگی ایران خصوصیتی که در ما وجود دارد، پیشداوری های فراوان نسبت به بسیاری از امور است . اگر هر کدام از ما به درون خودمان رجوع کنیم پیش داوری های فراوان می بینیم . این پیش داوری ها در کنش و واکنش های اجتماعی ما تاثیرات منفی زیادی دارد معمولا وقتی گفته می شود پیشداوری ، بیشتر پیشداوری منفی محل نظر است ولی آثار مخرب پیشداوری منحصر به پیشداوری منفی نیست . پیشداوری های مثبت هم آثار مخرب خود را دارد. از جمله خوشبینی های نابه جا که نسبت به برخی افراد و قشرها و لایه های اجتماعی داریم .در این پژوهش سعی می کنیم هیچگونه پیش داوری شخصی را دلیل برحقیقت کلام خود قرار ندهیم و صرفا همه چیز را واگذار می نماییم به تاریخ و علوم اجتماعی.

کلیدواژه ها:

عقب ماندگی ایرانیان ، رسوم ، ریشه یابی ، خرافه پرستی ، فرهنگ