ساماندهی فضای شهری با هدف ارتقای کیفیت محیطی (نمونه موردی : بلوار کشاورز حد فاصل خیابان کارگر شمالی و میدان ولیعصر (عج))

از طرفی با گسترش شهرها، به تدریج اولویت دادن به نقش عابر پیاده و فضاهای پیاده محور در شهرها و فضاهای شهری کمرنگ شده و از کیفیت فضایی عرصه های عمومی شهر، فضاهای باز شهری و پیاده راه ها کاسته شده است؛ عرصه هایی که خود به عنوان بستر و خاستگاه، نقش محوری در ارتقای سطح تماس ها، ارتباطات و تعاملات اجتماعی بین شهروندان ایفا می کنند. در این راستا توجه به کیفیت محیطی فضاهای شهری و لزوم توجه به متغیرهای تاثیر گذار در این کیفیت بر سطح روابط استفاده کنندگان از فضا می تواند به بهبود و ارتقا تعاملات اجتماعی فضای شهری منجر می شود. از آنجا که فضاهای شهری نتیجه ی رابطه ی میان فیزیک شهر و ساکنان آن به شمار می روند که از طریق روندها و تعاملات اجتماعی این روابط شکل می گیرند، اگر طراحان و برنامه ریزان شهری قصد دارند درک درستی از فضاهای شهری و کیفیت زندگی ساکنان داشته باشند، باید رابطه ی مناسبی با مناسبات اجتماعی که در شکل گیری این فضاها دخالت دارند، برقرار کنند. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق، از طریق مطالعات کتابخانه ای ،مراجعه به کتب و مقالات موجود در رابطه با موضوعتحقیق، مصاحبه با مدیران، کارشناسان و متخصصین و مشاوره با اساتید در زمینه تحقیق مورد نظر می باشد. لذا این پژوهش برآن است که در طی ساماندهی فضای شهری به شناسایی عوامل تاثیرگذار بر ارتقای کیفیت محیطی بپردازد. و در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاداتی در راستای ارتقای کیفیت محیطی محدوده مورد مطالعه ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، فضای شهری ، کیفیت محیطی