اثربخشی آموزش مهارت های تاب آوری بر سازگاری اجتماعی مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی در شهر لار

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های تاب آوری بر سازگاری اجتماعی مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی در شهر لار انجام شد.جامعه آماری آن شامل کلیه مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی که در شهر لار زندگی می کردند و نمونه آماری که بر مبنای جدول مورگان تعداد ۴۷ نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند. سپس بر اساس نمرات حاصل از پرسشنامه سازگاری اجتماعی که بین آنها توزیع شد , در ۲ گروه ۷۴ نفره, گواه و آزمایش , قرار گرفتند.سپس به گروه آزمایش که در پرسشنامه سازگاری اجتماعی نمره بالاتری داشتند, خلاصه مفاهیم و راهبردهای آموزشی تاب آوری طی ۲۲ جلسه ی ۷۴ دقیقه ای به صورت مجازی ارائه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی که شامل فراوانی و درصد وبرای فرضیه های پژوهش از تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج حاصل از فرضیه های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های تاب آوری بر سازگاری اجتماعی در مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی تاثیر معناداری دارد. بنابراین باتوجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که آموزش مهارت های تاب آوری می تواند موجب ارتقا سازگاری اجتماعی در مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی جهت رویارویی با مسائل ومشکلات شود.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های تاب آوری ، سازگاری اجتماعی ، عقب مانده ذهنی ، شهر لار