اعتبار تحصیل دلیل به روش غیرقانونی در حقوق کیفری ایران

دلیل بعنوان یکی از ابزارهای مهم دستیابی و نیل به حقیقت در نظام حقوق ایران معرفی گردیده است.در واقع وجود دلیل و جمع آوری ادله مرتبط با دعوای مطرح شده موجد حق و عدالت کیفری در سایر نظام های حقوقی می باشد.تحصیل دلیل نیز همان جمع آوری و ارزیابی ادله و در نهایت اقناع وجدانی دادرس جهت صدور حکم قاطع دعوا می باشد.،بحث چگونگی تحصیل دلیل،نحوه ی جمع آوری ادله و ارزیابی آن می تواند نقش اساسی در نیل به یک دادرس عادلانه داشه باشد.دو اصل مهم :اصل مشروعیت دلیل و مشروعیت تحصیل دلیل از راه قانونی از جمله اصولی هستند که موضوع تحصیل دلیل را محدود می کنند،یعنی برای کسب دلیل و جمع آوری آن نمی توان از هر طریق اعم از غیرقانونی و غیر شرعی از قبیل:شکنجه،حقه های پلیسی و پزشکی،و بی احترامی و تجاوز به حقوق متهم و ...استفاده نمود، زیرا رعایت نکردن این اصول برخلاف اصول هفت گانه ی دادرسی عادلانه و باعث نادیده گرفتن حقوق متهم می گردد.در پاره ای از موارد دلایل از طرق غیر قانونی و نامشروع کسب می گردد،که در مورد اعتبار یا بی اعتباری آن نظریات متفاوتی در حقوق ایران و سایر کشورهای دیگر مطرح گردیده است.نظام حقوق کیفری ایران بطور کامل این ادله را باطل ندانسته و در پاره ای از موارد از آن در روند دادرسی خود جهت صدور حکم استفاده نموده است.

کلیدواژه ها:

دلیل ، تحصیل دلیل ، مشروعیت تحصیل دلیل ، تحصیل دلیل غیر قانونی ، اعتبار تحصیل دلیل