عدالت پژوهی در آموزه های قرآن

توسعه، فرایندی است که منجر به بهبود مداوم در عرصه های زندگی انسانی، اعم از مادی و معنوی، اجتماعی و سیاسی می شود. این امر باعث شده تا برنامه ریزان نسبت به چگونگی تحقق آن بیندیشند. یکی از زمینه های تحقق آن، وجود عدالت است. عدالت،براساس اعتقادات مذهبی ما محور اصلی در نظام تکوین و تشریع عالم است و می تواند به عنوان وصفی برای توسعه قرار گرفته و ساز و کارهای توسعه را اصلاح و تنظیم کند» (مرکز تحقیقات دانشگاه امام صادق ع و معاونت امور اقتصادی وزارت امور اقتصادی و دارایی، ۱۳۸۷). با این وصف، شناخت از عدالت و چگونگی تحقق آن در مطالعات توسعه، امری اجتناب ناپذیر است.عدالت پژوهی از چندسو، مورد توجه اندیشمندان قرار گرفته و در قالب کتب و مقالاتی ارائه شده است. بخشی از آن ناظر به چیستی عدالت بوده، بخش دیگر ناظر به چرایی عدالت و بالاخره شکل دیگر مطالعه، به چگونگی تحقق عدالت پرداخته و «کاوش در این باره است که چه باید کرد تا جامعه ای عادلانه داشته باشیم. اصول و معیارهایی که شاخص و مبنای تحقق عدالت اجتماعی هستند، کدامند؟ جانب هنجاری عدالت، عهده دار تعیین اصول عدالت است، اصولی که شاخص و معیار داوری درباره عادلانه بودن یا نبودن هر بخش از روابط اجتماعی و ساختار کلان جامعه را در اختیار می نهد» (واعظی، ۱۳۸۸). در شکل اخیر عدالت پژوهی، نیازمند به ابعادی از مطالعه هستیم تا زمینه های تحقق عدالت را بکاود. یکی از ابعاد مورد مطالعه، فرهنگ سازی عدالت است. فرهنگ به مثابه بنیاد وشالوده هراجتماع می تواند بسترمناسب برای تعالی و تکامل بشر را فراهم کند و یا زمینه افول وسیر به قهقرا را برای آن جامعه رقم زند

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، عدالت ، جامعه