بررسی اثربخشی آموزش تمایز یافتگی مبتنی بر خانواده درمانی سیستمی بر از پاافتادگی جسمی، عاطفی و روانی

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش تمایزیافتگی مبتنی بر خانواده درمانی سیستمی بر از پا افتادگی جسمی، عاطفی و روانی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر نجف آباد در سال ۱۳۹۹ بود. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون بود. جامعه ی آماری پژوهش، کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر نجف آباد بود. روش نمونه گیری مورد استفاده در این پژوهش، روش نمونه گیری تصادفی مبتنی بر هدف بود که نهایتا ۳۰ نفر انتخاب شدند. ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه قرار گرفتند. ابزار های مورد استفاده برای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه دلزدگی زناشویی CBM ۱۹۹۶ ، و پکیج (پروتکل) آموزشی درمانی تمایزیافتگی ( بر اساس تئوری سیستمی بوئن) بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار ۲۴SPSS و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت. در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تمایزیافتگی مبتنی بر خانواده درمانی سیستمی بر خستگی جسمی، خستگی عاطفی و خستگی روانی اثر دارد

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی ، خانواده درمانی سیستمی ، خستگی جسمی ، خستگی عاطفی و خستگی روانی