اثربخشی بازی درمانی بر پرخاشگری بدنی ، کلامی ، خشم و خصومت کودکان پایه اول تا ششم ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری

هدف پژوهش حاضر اثربخشی بازی درمانی بر پرخاشگری بدن ی ، کلامی ، خشم و خصومت کودکان پایه اول تا ششم ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل، کودکان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری بودند. روش نمونه گیری مورد استفاده در این پژوهش، روش نمونه گیری در دسترس مبتنی بر هدف بود که نهایتا ۳۰ نفر انتخاب شدند. ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در ۱۱ جلسه ۹۰ دقیقه ای در آموزش بازی درمانی شناختی - رفتاری شرکت نمودند و گروه کنترل هیچ آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. ابزار های مورد استفاده برای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه پرخاشگری ۱۹۹۲، AQ و بسته آموزشی بازی درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر نظریه نل بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، ویرایش ۲۳ و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت. در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی درمانی بر پرخاشگری اثر دارد. P<۰/۰۵

کلیدواژه های اثربخشی بازی درمانی بر پرخاشگری بدنی ، کلامی ، خشم و خصومت کودکان پایه اول تا ششم ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری:

بازی درمانی ، پرخاشگری ، بدنی ، کلامی ، خشم و خصومت ، اختلال یادگیری