ارائه راهبردهای طراحی برای فضای داخلی خانه با هدف ارتقا انعطاف پذیری و کیفیت فضایی

خانه یکی از نیازهای حیاتی بشریت است که با خصوصیت های مختلف می تواند موجب رشد و تعالی و بالعکس موجب آسیب های اجتماعی شود. بررسی اصل انعطاف پذیری به عنوان یک عامل درافزایش و ارتقا سطح کیفی مسکن با توجه به سابقه ی غنی در معماری ایران ، موضوع بسیار حائز اهمیت می باشد.در عصر حاضر معماران بایستی علاوه بر جنبه های کمی در حوزه مسکن، به نیازهای کیفی مخاطبان و ویژگی های مسکن توجه بیشتری داشته باشند و همچنین کاربران را در امر طراحی دخیل کنند، زیرا این امر نه تنها موجب آشفتگی سلایق نخواهد شد بلکه به بهبود سطح زندگی افراد و سامان دهی طراحی مسکن کمک شایانی خواهد کرد.در پژوهش پیش رو در راستای بازگرداندن یک اصل گمشده در معماری ایران که همان انعطاف پذیری است، به عنوان یکی از عناصر افزایش کیفیت مسکونی یاد شده است. پایه های این تحقیق بر اساس ساختاری توصیفی کاربردی و از طریق روش اسنادی و کتابخانه ای به مطالعات نظری پرداخته ایم. در ادامه از پرسش نامه برای ارزیابی متغیرهای پژوهش استفاده کردیم.روایی و پایایی پرسش نامه از طریق طیف لیکرت و خروجی ارزیابی متغیر ها به واسطه نرم افزار SPSS بوده است. بعد از مطالعات میدانی و بررسی نهایی راهبرد های طراحی ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، مسکن انعطاف پذیر ، طراحی داخلی ، افزایش کیفیت مسکن