نقش مدیریت آموزش در بهبود حمل و نقل شهری با رویکرد اصلاح فرهنگ ترافیک

امروزه توسعه حمل و نقل شهری و برون شهری از یک طرف و افزایش روزافزون جمعیت و همچنین افزایش نیاز به تسهیلات از طرف دیگر، نیاز به یک شبکه راه وسیع و کارآمد را در کل کشور، بیش از پیش نمایان می سازد که مستلزم رفع آن وجود مهندسان و متخصصان ترافیکی و مدیریت حمل و نقلی خبره و ماهر است. از زمان های اولیه، حمل و نقل برای اهداف مختلفی مطرح بوده است و پیشرفت های گسترده در زمینه های مختلف بر پیچیدگی مسائل حمل و نقلی افزوده و این مساله را تبدیل به یک عامل بسیار مهم در پیشرفت جوامع کرده است. حمل و نقل شهری به عنوان یکی از بخش های تاثیرگذار و موثر بر اقتصاد بایستی متوازن و همسو با سایر بخش های اقتصادی- اجتماعی رشد نماید و کارایی سیستم های حمل و نقل با رونق اقتصادی و توسعه پایدار شهری ارتباط مستقیمی دارد. هدف پژوهش حاضر نقش مدیریت آموزش در بهبود حمل و نقل شهری با رویکرد اصلاح فرهنگ ترافیک با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد حمل و نقل و ترافیک که امروزه به عنوان یک پدیده سیاسی- اجتماعی نقش مهمی در کیفیت و ساختار اقتصادی- اجتماعی جوامع ایفا می نماید، یکی از بنیان های زندگی نوین شهری و نیازهای اجتماعی انسان را شکل می دهد. گسترش شهرنشینی، استفاده روز افزون از اتومبیل شخصی و محدودیت توسعه شکبه های ارتباطی برمشکل ازدحام ترافیکی به ویژه در شهرها شدده است. از تبعات چنین وضعیتی، حوادث زیاد رانندگی و خسارت های ناشی از آن می باشد. در نتیجه می توان گفت یکی از مهمترین چالش های پیش روی کلانشهرهای ایران، حمل و نقل درون شهری است که ایجاد و توسعه حمل و نقل مناسب و کارآمد می تواند موثرترین ابزار برای هدایت توسعه شهر، شکل دهی به محیط و ارتقای کیفیت زندگی شهری شود. نبود برنامه ریزی های مناسب حمل و نقل شهری موجب تکرار سرمایه گذاری های مشترک در زیرساخت های شهری می شود و ناهماهنگی و ناسازگاری های زیرساخت های شهری را ایجاد می کند و به همین دلیل حمل و نقل شهری از مهم ترین دغدغه های مدیریت کلانشهرهای ایران است.

کلیدواژه ها:

اصلاح فرهنگ ترافیک ، مدیریت شهری ، حمل و نقل شهری ، ترافیک درون شهری