تحلیل مناسبت محیطی اراضی شهری در راستای توسعه کاربری مسکونی در نواحی قابل تخریب، پاکسازی و توسعه مجدد (نمونه موردی: منطقه ۴ شهر اصفهان)

شناسایی مناسب ترین اراضی برای کاربری های مختلف زمین در حال و آینده در راستای پیشبرد اهداف توسعه شهری با کمترین تاثیر منفی بر منابع طبیعی و هزینه عمومی، از مهمترین وظایف برنامه ریزان شهری است که تحقق این مهم در گرو استفاده از روش تحلیل مناسبت محیطی می باشد. هدف تحلیل مناسبت محیطی تعیین توان زیستی محدوده برای توسعه آتی است. در این روش محدودیتهای توسعه و ارزشهای زیستی زمین مورد بررسی قرار میگیرد. با کمک تحلیل مناسبت محیطی شیوه، اندازه و نوع توسعه به دست آمده و در حقیقت توان محدوده مشخص میشود. از این رو، هدف پژوهش حاضر، مشخص ساختن زمین های مناسب جهت توسعه کاربری مسکونی در منطقه ۵شهر اصفهان با روش تحلیل مناسبت محیطی در نواحی قابل تخریب و پاکسازی و زمین های بایر می باشد.این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی است. به منظور دستیابی به هدف پژوهش ابتدا معیارهای مورد استفاده برای تحلیل مناسبت محیطی معرفی گردیده و سپس با بکارگیری معیارهای مذکور با روش ترکیب خطی در نواحی قابل تخریب و توسعه مجدد منطقه ۵شهر اصفهان و استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و روش ارزش گذاری چندمعیاره به تولید نقشه برای هرمعیار پرداخته شده است . در نهایت با کاربست روش ترکیب خطی گرافیکی و عددی ، نقشه سطوح مختلف مناسبت محیطی در نواحی قابل تخریب و توسعه مجدد منطقه ۴ شهر اصفهان که حاصل همپوشانی نقشه های مستخرج از معیارهای به کار گرفته شده در پژوهش می باشد، به دست آمده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که میزان قابل توجهی از اراضی واقع در منطقه ۴ شهر اصفهان در اولویت اول)بسیار مناسب( و دوم )مناسب( توسعه مجدد می باشند و باید در راستای تحقق توسعه درون زا مورد توجه مدیران و برنامه ریزان شهری قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

تحلیل مناسبت محیطی ، توسعه مجدد ، روش ترکیب خطی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی