تعیین مناسب ترین ابعاد شبکه نمونه برداری برای دستیابی به مناسب ترین ساختار مکانی تنوع گونه های چوبی در جنگلهای زاگرس (مطالعه موردی: جنگلهای قلاجه در استان کرمانشاه)

این تحقیق با هدف تعیین مناسب ترین ابعاد شبکه نمونه برداری برای برآورد تنوع گونه های چوبی به روش زمین آمار در جنگلهای زاگرس طراحی شد. منطقه مورد پژوهش قسمتی از جنگلهای قلاجه است با وسعت ۲۰۰ هکتار که در استان کرمانشاه واقع شده است. به این منظور نمونه برداری در قالب ۹ شبکه آماربرداری به ابعاد ۱۰۰ × ۲۰۰ متر، ۱۵۰ × ۲۰۰ متر، ۲۰۰ × ۲۰۰ متر، ۴۰۰× ۱۰۰ متر، ۱۵۰ × ۴۰۰ متر، ۲۰۰ × ۴۰۰ متر، ۱۰۰ × ۶۰۰ متر، ۱۵۰ × ۶۰۰ متر و ۲۰۰ × ۶۰۰ متر و با استفاده از قطعه نمونه های ۱۰ آری دایرهای شکل انجام شد. سپس واریوگرامهای تجربی با استفاده از داده های زمین مرجع برداشت شده برای متغیرهای تنوع گونه ای شامل شاخصهای تنوع شانون- وینر و سیمپسون محاسبه شدند. نتیجه واریوگرافی ها نشان داد که هر دو متغیر مورد بررسی در شبکه های ۱۵۰ × ۲۰۰ متر، ۲۰۰ × ۲۰۰ متر، ۲۰۰ × ۴۰۰ متر و ۱۵۰ × ۶۰۰ متر از خود ساختار مکانی قوی نشان دادند که با استفاده از مدل کروی برازش شدند. در نهایت با بررسی ساختار واریوگرام های حاصل از داده های هر شبکه و همچنین ارزیابی صحت و دقت حاصل از درونیابی به روش کریجینگ، شبکه نمونه برداری ۱۵۰ × ۲۰۰ متر به عنوان شبکه بهینه نمونه برداری برای مطالعات تنوع گونه ای در جنگلهای زاگرس معرفی شد.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، تنوع گونه ای ، جنگل های زاگرس ، زمین آمار ، ساختار مکانی.